Van 29 juli tot 13 september 2015 waren foto's van Jan van Breda te zien in Museum Jan van der Togt. De tentoonstelling toonde een overzicht van het Van Bredase oeuvre: herkenbaar, pittoresk, met een mooie balans tussen licht en donker en soms een "rauw" randje.
Jan van Breda (1958) begon zijn carrière als fotograaf 11 jaar geleden bij de FotoAcademie in Amsterdam. Kort voor zijn eindexamen - in 2006 - stopte hij met zijn opleiding tot fotograaf in opleiding bij Het Parool, waar hij eerder werkte als beeldredacteur.
In datzelfde jaar won Van Breda de tweede prijs in de categorie "Documentaire enkelbeeld" met de Zilveren Camera met een foto van de jaarlijkse Canal Parade of the Gay Pride. Na zijn stage werkte hij een jaar als huisfotograaf voor ontwerper Marcel Wanders. In zijn vrije tijd maakte Van Breda de serie "Moved", over de laatste bewoners van het verzorgingshuis Amstelhof, waar nu de Hermitage is gevestigd. Sinds de opening zijn vijftig beelden uit deze documentaire onderdeel van de permanente tentoonstelling van het museum.
Na een jaar koos Van Breda voor een onafhankelijke fotograaf. Of zoals hij het zelf ooit beschreef: "Ik wil mensen voor mijn camera, geen stoelen en lampen. De ontwerpen van Wanders zijn mooi, maar bij het fotograferen in de Amstelhof viel het kwartje. "In de jaren daarna maakte Van Breda talloze portretten voor Het Parool en andere kranten en tijdschriften. Ook maakte hij covers voor een aantal boeken en cd's, waaronder het boek van Arie Boomsma en Stephan Sanders over mannen en hun lichamen. In 2008 werd zijn werk - met een foto van een in elkaar geslagen joodse jongen - bekroond met de eerste prijs in de categorie "Portretten enkel beeld" bij de Zilveren Camera.
Van Breda, geboren in Amstelveen, bewaart warme herinneringen aan de locatie van Museum Jan van der Togt. Bijna 40 jaar geleden begon hij daar zijn werkzame leven in het kantoor van Amstelland Pers op de abonnementsafdeling van het Amstelveens Weekblad. Van Breda ziet deze tentoonstelling dan ook als de terugkeer van een verloren zoon, of misschien wel beter passend bij zijn oeuvre: De thuiskomstkoningin.