In de foto's van Lonneke van der Palen (1985) zijn alledaagse objecten de hoofdrolspelers: van een bestekhouder, een onrijpe paprika en een wasknijper tot een fles zonnebrandcrème of lichaamsdelen in close-up. Haar foto's wortelen in de werkelijkheid, maar zijn nooit documentair. Van der Palen kiest haar onderwerpen zorgvuldig, herschikt, vergroot, voegt toe of haalt juist weg en filtert de ruis eruit. Ze reduceert de zichtbare wereld tot een opgeschoonde essentie. Dat resulteert in composities waarin vorm, kleur en licht zich weloverwogen tot verhouden. Hoewel alles is geënsceneerd, doen haar beelden heel realistisch aan.
Lonneke van der Palen heeft een selectie gemaakt uit ruim tien jaar werk, vaak in serie gemaakt of met terugkerende thema's. Zo fotografeerde ze talloze objecten letterlijk van twee kanten: bij het creëren van de exact juiste positionering deed ze dat ook diametraal van de andere kant. Samen vormen die twee beelden als het ware een driedimensionaal beeld. Of neem de serie Please Sit on Me, van die ordinaire witte plastic tuinstoelen die ze op verschillende plekken van in de wereld fotografeerde. Ze bracht deze stoelen zo in beeld dat het bij personages worden - die soms een langer leven hebben dan wij mensen. Andere objecten krijgen door haar benadering juist een dromerige, poëtische uitstraling, zoals de jerrycans die ze voortdurend tegen het lijf loopt en vervolgens besluit te fotograferen. En het stapeltje stenen op een knie, ontstaan uit verveling, krijgt weer een decoratieve, bijna abstracte kwaliteit.
Onverwachte verbindingen
Al staat elk beeld op zichzelf, Van der Palen voegt in de tentoonstelling extra betekenis toe door te spelen met verrassende combinaties op de muur en daar nieuwe titels bij te bedenken. Zoals ze zelf vaak associatief te werk gaat met de voorhanden middelen, zo presenteert ze haar beelden ook in de tentoonstelling. Door oud en nieuw werk, vastgelegd in de studio of op locatie, naast elkaar te presenteren ontstaan intrigerende en onverwachte verbindingen. Niet alleen voor de kunstenaar zelf maar ook voor de bezoeker: iedereen heeft zijn eigen associaties, maakt zijn eigen verhalen. Door de traditionele hiërarchie van de fotografische genres te doorbreken en beelden op verschillende formaten en manieren te presenteren - als blow-upbehang, in een lijst of simpelweg op de muur geprikt - ontstaat een verrassende esthetiek. 'Ik hoop mensen op deze manier aan te zetten tot een speelsere en bewuste beleving van alledaagse taferelen.'
Lonneke van der Palen
Lonneke van der Palen studeerde in 2011 af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Sinds haar afstuderen combineert ze haar vrije werk met werken in opdracht. In de afgelopen jaren was haar werk onder andere te zien in het Stedelijk Museum Schiedam, Nederlands Fotomuseum en Unseen Amsterdam en fotografeerde ze onder andere voor modehuizen zoals Maison Margiela, Chloé en Paco Rabanne. Daarnaast droeg Van der Palen bij aan verschillende internationale tijdschriften, waaronder Le Monde d'Hermès, Numero en Wallpaper*. In juni verschijnt haar eerste publicatie Lemons Gazing at Mount Etna, in samenwerking met ontwerpbureau Our Polite Society en uitgeverij Free Pony Press, die meteen heel bijzonder belooft te worden.